Seni Sana Anlatmak

  Nerden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Tahmin de edeceğin gibi ilk defa başımıza böyle bişey geliyor. Tarifi çok kolay olmayan duygular bunlar. Çok çok zaman sonra anne yada baba olduğunda sende anlayacaksın...

  

  Ne zaman ve nerede annenin rahmine yerleştiğini bilmiyorum. Kafayıda yormuyorum açıkcası. Bizimlesin ya artık aman diyorum kendi kendime bundan sorasına yor aklını. Seni ilk nasıl farkettiğimizi anlatayarak başlayacağım bu hikayeye...

  

  Sen annenin rahmine yerleşeli bir buçuk ay olmuş. Tabi biz bundan bi haberiz. İnsan biraz bağırır ,ne bileyim çaldırır kapatır biz ararız, rahim duvarıma tıklatır. İçeride canın o kadar çok sıkılmış, bunalmışşın ki (Kendini fark ettirmede olabilir bu) başlamışşın kıpırdanmaya. Anneni bi kaşıntı tutmuş sorma. Hemen doktora (Irmak Hanım; ondan daha sonra daha detaylı bahsedıcem oda kedici J) gittik daha önceden gidip geldiğimiz için onunla tanışıyoduk zaten.  Anneni muayene etti o saat itibari ilede seninle tanıştık. O siyah beyaz ekranda seni gördüm.12 mm boyundaydın (Nohut kadar yani). Annenle o kadar çok sevindik ki. Irmak Hanım bize senin kalp atışlarını dinletti. Pıtır pıtır o kadar güzeldiki. Aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Sonra senin resmini çekti ve bize verdi. Her akşam her sabah bakıyorum sana. Hoşgeldin hayatımıza. Seni o kadar çok seviyoruz ki o kadar özlemle bekliyoruz ki dünyamıza gelmeni. (hatta annen zaman çabuk geçsin diye akşamları erkenden yatıyo). Hadi çabucak geliş büyü ve kollarımıza alalım seni.      

  

  Hoşgeldin bebeğim..